حجاب به من آرامش میدهد...
همینکه هر بی سر و پایی دنبالم راه نمی افتد...
همینکه از متلک هر هرزه چشم چرانی در امانم...
همینکه باعث و بانی الوده شدن مردی به گناه نیستم...
همینکه ویرانی کانون خانواده ای دلشکستگی مادری اشک کودکی را من ببار نمی اورم...
همینکه پدرم برادرم عمویم داییم به بودن و داشتن من افتخار میکنند و از حضور من در جمع خجل نمیشوند...
همین که به فرمان خدایم عمل میکنم و به خاطر خشنودی و اطاعت او خود را از نامحرمان میپوشم ...
به من ارامش می دهد واین ارامشی پایدار است ...
که تا درحجاب نباشی ندانی !
من به حجابم نیاز دارم به این غرور و سربلندیم با ان احساس امنیت میکنم...
اما دردم از این است که انکه عریان کوچه و خیابان است ازجنس من است...
دردم از این است که چه اسان و ارزان جوانی و اینده خویش را حراج میکند دردم از ان است که روزی خواهد رسید که کاری از من ساخته نیست ان روزی که بواسطه این ارزان فروشی دلش میشکند غرورش بباد میرود بازیچه میشود و در اخر دور انداخته میشود ...
درد من از ان است که هم جنس من است و نمیتوانم بی تفاوت باشم...